معرفی کتاب جانستان کابلستان

رضا امیرخانی در سال 88 سفری چند روزه به افغانستان داشت که حاصل این اتفاق یک سفرنامه با نام "جانستان کابلستان" شده است. این سفر که یک مسافرت شخصی و برای ملاقات با چند دوست افغان و دیدار از شهرهای مهم این کشور بود با ماجراهای غیرمنتظره و جالبی برای این نویسنده همراه شد که این ماجراها گاهی هیجان انگیز است، گاهی طنزآلود و گاهی هم به آشکار شدن حقایق دردناکی می‌انجامد.

در این سفرنامه امیرخانی تنها در محدوده سفرش به افعانستان نمی‌ماند، بلکه به تاریخ و آینده، سیاست و اقتصاد و وقایع روز و گاه موضع بندی درباره اتفاقاتی معطوف می‌شود که این نویسنده همیشه در برابرشان سکوت کرده است.

البته حکایت این کتاب که سفرنامه خانوادگی امیرخانی به افغانستان است، اولین تجربه او در گونه سفرنامه نیست و اتفاقاً حال و هوایی داستان‌گونه دارد و خواننده را با همان کشش‌ها و تعلیق‌های داستانی همراه می‌کند.

امیرخانی وقتی که همراه با همسر و پسر یک سال و نیمه‌اش برای یک سخنرانی و شرکت در مراسمی به پابوسی امام رضا علیه السلام می‌رود، وقتی می‌بیند که گذرنامه را نیز همراه خود آورده‌آند تصمیم می‌گیرند تا سفری به افغانستان داشته‌باشند. سبک نوشتن او مانند دیگر آثارش به شکلی است که خواننده با او به راحتی به سرزمین افغان سفر می‌‌کند؛‌ با او شاد می‌شود و با او در لحظه‌های حساس و خطرناک عرق می‌ریزد و سرخ می‌شود.

وجه اشتراک «جانستان کابلستان» با دیگر سفرنامه وی «داستان سیستان» در فرهنگ مردمی است که امیرخانی با آنها ارتباط داشته. در جایی مردم خون‌گرم سیستانی و بلوچ و در جایی دیگر افغان‌هایی که نویسنده بارها به مردانگی‌شان اشاره می‌کند. قلم امیرخانی اما در «جانستان کابلستان» از روایت صرف فاصله گرفته و در بخش‌هایی به تحلیل‌های اجتماعی و سیاسی رو آورده که خواننده را به یاد «نفحات نفت» می‌اندازد.