زادروز سهراب سپهری

سهراب سپهری در 15 مهر 1307 در کاشان به دنیا آمد، پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رییس تلگراف خانه کاشان، پدرش ˈاسداللهˈ و مادرش ˈماه جبینˈ نام داشت که هر دو اهل هنر و شعر بودند.
سهراب سپهری دوره ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (شهید مدرس فعلی) و متوسطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغ التحصیلی در دوره دوساله دانشسرای مقدماتی پسران به استخدام اداره فرهنگ کاشان درآمد.
در شهریور 1327 در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد، سپس به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و همزمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد که پس از هشت ماه استعفا داد.
سپهری در سال 1330 نخستین مجموعه شعر نیمایی خود را به نام ˈمرگ رنگˈ منتشر کرد.
وی در سال 1332 از دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد، در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و نیز دومین مجموعه شعر خود را با عنوان زندگی خواب ها منتشر کرد.
وی به فرهنگ مشرق زمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر ˈحکاکی روی چوبˈ را در آنجا فرا گرفت، همچنین به شعر کهن سایر زبان ها نیز علاقه داشت، از این رو ترجمه هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی را انجام داده است.
سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب، فروتن و خجول بود که دیدگاه انسان مدارانه اش بسیار گسترده و فراگیر بود، از این رو آثار وی همیشه با نقد و بررسی همراه بوده که برخی از این کتاب ها چنین می باشند: ˈتا انتها حضورˈ، ˈسهراب مرغ مهاجرˈ و ˈهنوز در سفرمˈ، ˈبیدل، سپهری و سبک هندیˈ، ˈتفسیر حجم سبزˈ، ˈحافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگرهˈ، ˈنیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهریˈ و ˈنگاهی به سهراب سپهریˈ.
وی در ابتدا به سبک نیمایی شعر می سرود ولی بعدها رویه خودش را باز شناخت، در این شیوه جدید سهراب سپهری بر دیدگاه انسان مدارانه و آموخته هایی که از فلسفه ذهن فرا گرفته بود به شیوه جدیدی دست یافت که ˈحجم سبزˈ شیوه تکامل یافته سبکش محسوب می شود.
شعر وی صمیمی، سرشار از تصویرهای بکر و تازه است که همراه با زبانی نرم، لطیف، پاکیزه و منسجم تصویرسازی می کند.
از معروفترین شعرهای وی می توان به: ˈنشانیˈ، ˈصدای پای آبˈ و ˈمسافرˈ را نام برد که شعر صدای پای آب یکی از بلندترین شعرهای نو زبان فارسی است.
او در نقاشی به شیوه ای موجز، نیمه انتزاعی دست یافت که برای بیان مکاشفه های شاعرانه اش در طبیعت کویری کارگشا بود.
سهراب سپهری در سال 1358 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما بیماری بسیار پیشرفت کرده بود و وی ناکام از درمان به تهران بازگشت.
او سرانجام در غروب اول اردیبهشت سال 1359 در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت و صحن امامزاده سلطان علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان میزبان ابدی سهراب شد.
بر روی سنگ قبر این شاعر شعر نو بخشی از اشعار وی این چنین آمده است:
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من
آرامگاه این شاعر و نقاش پرآوازه در مشهد اردهال واقع در 45 کیلومتری جنوب غربی کاشان در جوار حرم سلطانعلی ابن امام محمد باقر (ع) معروف به کربلای ایران قرار دارد.